ในบ่วงมาร
ความรักเป็นสิ่งสวยงาม หากมันเกิดขึ้นกับคนแค่สองคน...
ผู้เข้าชมรวม
76,208
ผู้เข้าชมเดือนนี้
42
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“พี่วีร์นั่งลงก่อนค่ะ วันนี้ครบรอบแต่งงานของเรา... สี่ปีแล้วนะคะ”
เธอก้มลงหอมแก้มของสามีฟอดใหญ่ ตอนที่กำลังจะดึงหน้าออกจากแก้มสาก สายตาของหญิงสาวก็ปะทะกับบางอย่างเข้า รอยลิปสติกสีแดงบริเวณปกคอเสื้อเชิ้ตสีขาวของคนเป็นสามี...
มันคืออะไร...
แต่เธอก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็น คิดเสมอว่าอาจจะเป็นของลูกค้าที่เป็นชาวต่างชาติตามธรรมเนียมประเพณีของทางนั้น อาจจะต้องใช้แก้มชนแก้มแต่อาจจะผิดจังหวะไปบ้าง แม้จะคิดเข้าข้างเขาเต็มร้อย แต่ก็อดมือสั่นใจสั่นไม่ได้
“พี่วีร์คะ ปอยมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่ค่ะ”
“พี่ก็มีเรื่องสำคัญจะบอกกับปอย”
เขานิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเงยหน้าสบตากับภรรยาที่ยังยืนอยู่ ก้อนเหนียว ๆ แล่นขึ้นมาจุกที่ลำคอจนอึดอัด เขาสบดวงตากลมโตของภรรยา ครั้งหนึ่งมันคือเสน่ห์ชวนหลงใหล ที่ทำให้เขาไม่อาจละสายตาจากใบหน้าหวานได้เลย แม้เวลาจะผ่านมาจนหญิงสาวเข้าสู่วัยเบญจเพสแล้ว แต่เธอก็ยังคงความสวยหวานน่ารักน่าทะนุถนอม มีเพียงแต่เขาที่ใจเปลี่ยนไป เขาไม่ได้มองเธออย่างหญิงคนรักอีกต่อไป
“งั้นพี่วีร์พูดก่อนเลยค่ะ”
เธอพยายามปรับสีหน้าและน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด ทั้งที่น้ำตาพานจะไหลเสียให้ได้ หัวใจดวงน้อยสั่นคล้ายจะหลุดออกจากร่าง มันทั้งตีบตันทั้งอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก
“คือพี่... พี่” เขาอึกอักก่อนจะสบสายตากับเธอ
“เราหย่ากันเถอะ”
|
ผลงานอื่นๆ ของ พิชญานิน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ พิชญานิน
ความคิดเห็น